Choreografia i reżyseria: Marta Kosieradzka Występują : Jagoda Bednarek, Martyna Byczkowska, Patrycja Ćmiel, Aleksandra Czyżewska, Magdalena Czyżewska, Joanna Gabrysiak, Aleksandra Kamińska, Leeloo Morgan, Marta Olewińska, Marta Rusiecka, Kamila Rybacka, Dominika Szymańska
Wyjątkowa realizacja Marty Kosieradzkiej, spektakl inspirowany prozą Julio Cortazara, argentyńskiego pisarza, tłumacza, filozofa i intelektualisty argentyńskiego. Jednego z najsłynniejszych twórców prozy latynoamerykańskiej i klasyka światowej literatury XX wieku. Krążące pomiędzy rzeczywistością, snem, a nawet magią, pełne niepowtarzalnej atmosfery opowieści posłużyły jako punkt wyjścia do stworzenia choreografii i dramaturgii spektaklu.
Jest to próba stworzenia dialogu pomiędzy literaturą a językiem i tańca, konfrontacji tych dwóch gatunków sztuki. Dwanascie kobiet tworzy wspólnie na scenie niezwykły, oniryczny świat zawieszony gdzieś w bezczasie, w którym humor miesza się z melancholią i tęsknotą. Widzowie razem z tancerkami odbędą magiczną podróż przez sny i opowieści, przez zadymione, pełne dźwięków tanga kawiarnie Beuenos Aires, jego ruchliwe i tłoczne ulice. W tej pełnej przygód podróży napotkają prawidziwe, ale też zdeformowane, widziane w krzywym zwierciadle postaci z poetyckich opowieści Cortazara.
Lilith
Choreografia: Elwira Piorun Wykonanie: Olga Briks, Joanna Dębska, Aleksandra Kostrzewa, Amanda Nabiałczyk, Ewa Noras, Małgorzata Nowak
Lilith to mało znana postać, chociaż występuje zarówno w Biblii, jak i w tradycji żydowskiej. Miała być pierwszą żoną Adama, niestety była zbyt niezależna, więc została zastąpiona przez uległą Ewę. W wielu starożytnych opowieściach jest symbolem kobiecego wyzwolenia, ale jednocześnie, w konsekwencji nieposłuszeństwa mężczyźnie, jest prototypem wszelkiego rodzaju demonów żeńskich: czarownic, wampirzyc i wiedźm. Do dziś inspiruje twórców w różnych dziedzinach sztuki, pobudza wyobraźnię i zmysły. Lilith to obraz kobiety diabelsko-anielskiej, która fascynuje, ale jednocześnie przeraża. To kobieta uwodzicielsko-niszczycielska, wieczna femme fatale. Mimo wielokrotnych prób wyparcia jej z tradycji, ośmieszania i wiązania z nią jedynie negatywnych cech, wciąż pozostaje źródłem inspiracji, symbolem kobiecości oraz uniwersalnym ponadczasowym archetypem.
Where is Pablo?
“Wszystko co możesz sobie wyobrazić, jest prawdziwe” P .Picasso. Spektakl inspirowany życiem i malarstwem Pabla Picassa. Jednym z głównych motywów malarstwa tego malarza były kobiety- i w życiu i w sztuce fascynowały go i inspirowały, był uzależniony od ich talentów, piękna, zainteresowania. Na obrazach Picassa kobiety przybieraja wszelkie możliwe formy- od zupełnie zdeformowanych, ubranych w kubistyczne kształty przez eteryczne, romantyczne, liryczne aż po dramatyczne przedstawienia kobiet przeżywających dramat wojny. Co stałoby się, gdyby kobiety z obrazów doszły do głosu, stworzyły własny świat, zostawiając Pabla za jego drzwiami? Czy to co wyobrażone może stać się prawdziwe?
Premiera: 22.06.2018
Reżyseria i choreografia: Marta Kosieradzka Wykonanie: Liwia Aninowska, Lidia Bojarska- Łojewska, Patrycja Ćmiel, Małgorzata Górska, Klaudia Kalicka, Joanna Pączkowska, Agata Rutkowska, Julia Sobolewska, Agnieszka Wronowska, Małgorzata Wysocka Muzyka: Adriano Fontana, Steve Reich, Murcof, René Aubry Zdjęcie: Piotr Łęcki
Ravnfjær
Ravnfjær to spektakl oparty na mitologii nordyckiej oraz na zwyczajach i rytuałach ludności Normańskiej z przełomu VII-XII w. Jest to swoisty collage, który w abstrakcyjny sposób zabiera w podróż po sagach i mitach. Podobnie jak na inne indoeuropejskie systemy wierzeń, na mitologię nordycką składają się mity o bogach i boginiach, bohaterach, cudownych krainach, powstaniu oraz końcu świata. Możemy znaleźć tu m.in. historie olbrzymów i karłów, śmierć Baldura, perypetie Lokiego, proroczą przepowiednię Ragnaroku, jak i nawiązania do świąt i obrzędów obchodzonych przez Normanów na cześć swoich bogów. Ravnfjær (czyt. :ravmfjer) przekładając z języka norweskiego oznacza „krucze pióra” co wpasowuje się metaforycznie w strukturę spektaklu, ukazując mnogość i wielowarstwowość poruszanego tematu. Sam kruk jest symbolem śmierci, wojny ale i mądrości. Jest także jednymi z atrybutów Odyna - boga Wszechojca, któremu towarzyszyły dwa kruki o imionach Hugin (Myśl) i Munin (Pamięć).
Koncept i Reżyseria: Artur Grabarczyk Choreografia: Artur Grabarczyk oraz tancerze Wykonanie: Agata Baran, Agnieszka Brzezińska, Stanisław Bulder, Sylwia Czubińska, Włodek Kołobycz, Kasia Kuzka, Beata Miernik, Oliwia Pierzchała, Izabela Prokopek, Alicja Wójtowiec, Konrad Zagajewski Kostiumy: Iwona Raczyńska, Weronika Cudzik Konsultacja: Joanna Lichorowicz-Greś Muzyka: collage
Warszawa i ja – tańczący z historią
Warszawa i ja – tańczący z historią. Czy to, co pamiętamy jako rzeczywiste, nie jest przypadkiem historią przeczytaną w książce, obrazem z obejrzanego filmu czy relacją z gazety? Któż to rozpozna? Nie na darmo politycy próbują dla własnych celów manipulować pamięcią zbiorową, a co za tym idzie – również indywidualną. Wystarczy poczytać podręczniki historii wydawane w różnych czasach. Różnią się od siebie w kwestiach zasadniczych. Ale kiedy trzeba odtworzyć nie tylko fakty, ale także atmosferę danych czasów, pozostaje nam jedynie pamięć. Nie zastąpi tego żadna dokumentacja, która najwyżej może trochę pomóc... A czasami warto to wytańczyć.
Opieka artystyczna: Elwira Piorun, Magdalena Engelmajer Obsada: Lidia Bojarska-Łojewska, Dagmara Izbicka, Krystyna Jezuita, Krzych Kibart, Anna Kostrzewska, Beata Kubalska, Jagoda Maciaszek, Barbara Markowska, Iza Prokopek, Krzysztof Roszkowski, Wanda Seroczyńska, Małgorzata Świderska.
Iść czy nie Iść
Iść czy nie Iść. W trakcie czteromiesięcznej pracy, pod okiem choreografki Małgorzaty Piastowskiej uczestnicy starali się znaleźć odpowiedź na pytanie IŚĆ CZY NIE IŚĆ? Zadawali sobie pytania takie jak: Czy chcę tam iść? Czy się boję? Waham się? Zawracam? Czy coś mnie blokuje? Co mnie inspiruje? Co sprawia, że działam?
Premiera projektu odbyła się 31 stycznia 2016 roku.
Choreografia i koncept: Małgorzata Piastowska Wykonawcy: Tomasz Bieńkowski, Aneta Gralak, Celestyna Król, Karolina Osytek, Krzysztof Roszkowski, Magdalena Sawicka, Ula Wawrzyńczyk, Mateusz Wróblewski, Małgorzata Wysocka
Quo Tendis
W XXI wieku coraz ciężej jest nam zatrzymać się na chwilę, aby zastanowić się, co tak naprawdę liczy się w życiu. Mamy coraz mniej czasu, gonimy za pracą, sukcesami, przyjemnościami. Szukamy szybkich i intensywnych doznań. Czasami walczymy o przetrwanie a czasem o kontrolę. Gubimy siebie w odbiciu otaczających nas ekranów telefonów i komputerów. Kontakty miedzy ludźmi słabną razem ze zdolnością wyrażania emocji i rosnącym znieczuleniem. Powoli zatracamy własną indywidualność, prywatność i autonomię. Dokąd tak naprawdę zmierzamy? Jakie kierunki obrać, aby być szczęśliwym. Co zrobić, by nie popaść w pułapkę szeroko pojętego konsumpcjonizmu i dezorientującego pędu życia. Breath, work, buy, consume then die.
Premiera projektu odbyła się 3 kwietnia 2016 roku.
Taniec i Jato opowieść o indywidualnościach – o swoistym „ja”, które często kryje się za kreacją tancerza na scenie. Taniec i Ja to: dwanaście zdań, dwanaście podejść, dwanaście różnych indywidualności, dwanaście osobistych relacji z tańcem. Premiera projektu odbyła się 10 grudnia 2016 roku. Celem projektu było wyzwolenie w młodych ludziach kreatywności. Warsztaty miały pomóc uczestnikom odpowiedzieć sobie na pytanie „czym dla mnie jest taniec, czy mogę za jego pomocą wyrazić własne emocje, jakie funkcje taniec pełni w moim życiu?”. Chcieliśmy, by młodzi ludzie uczestniczący w projekcie uświadomili sobie, jaki potencjał zawarty jest w tańcu, w ich własnym ciele, to jak wielkie znaczenie ma uświadomienie sobie własnej indywidualności w grupie.
Prowadzący: Małgorzata Piastowska, Albert Ciastek Wykonanie: Julia Błaszczyk, Aleksandra Pietras, Sylwia Czubińska, Kinga Brzuchacz, Kaja Sońta, Sonia Egner, Aneta Socowa, Patrycja Nosiadek, Alicja Wójtowiec, Gosia Górska, Beata Miernik, Konrad Zagajewski
Poruszenia
Poruszenia to projekt zrealizowany pod opieką Elwiry Piorun w ramach Akademii Tańca Zawirowania. Premiera projektu odbyła się 20 kwietnia 2016 roku. Uczestnicy projektu wykorzystywali technikę tańca współczesnego, aby odkryć w sobie ich wrażliwość, emocje i zaangażowanie.
Taniec jest ruchem ludzkiego ciała najczęściej związanym z muzyką i rytmem, zwykle nie służy czemuś konkretnemu, jest w swojej istocie niepraktyczny. A co się dzieje, kiedy jest obserwowany z zewnątrz? Czy jest takie miejsce, w którym taniec przestaje być tylko przyjemnością, a staje się sztuką albo wewnętrznym przeżyciem; poruszeniem jakiejś ważnej emocji , która może wyzwolić nową energię, zarówno u wykonawcy, jak i odbiorcy.
Choreografia: Elwira Piorun Tancerze: Ewa Rams, Marta Zaręba, Patrycja Wasiak, Katarzyna Romanowska, Paulina Pomorska, Agnieszka Szkopińska, Aleksandra Komarnicka, Sylwia Jasińska, Aleksandra Kanas, Małgorzata Wysocka, Lidia Bojarska, Norbert Narożnik, Tomasz Bieńkowski
.jpg)
.jpg)
